Recensenten: Hugo Brutin


Het gaat er bij nader toezien steeds duidelijker om een geïnspireerde dialoog met de verf en haar tastbare aanwezigheid, maar ook met ritme, met kontrasten en het inwerken of inleggen van echo's, met het ontstaan van een onzegbare gestalte en het heel verfijnd vanuit de achtergrond oproepen van tinten die men bij een eerste oppervlakkige blik niet had gezien.

Een schilderij van Willy Van Eeckhout is op de eerste plaats een kompleks zuiver schilderkundig gegeven, een amalgaam van emoties en bewegingen die deels door de wetmatigheden van de schilderkunst, maar stellig ook door de emoties die aan de basis lagen en die tijdens het schilderen gaandeweg evolueren en zich verrijken met het al aanwezige.