Inleidingstekst voor de tentoonstelling Zesvoudig verlangen
Kunst in Woord & Beeld
CC "De Brouwerij", Koekelare
16/06 - 09/09/2001
Als schilder van monumentale abstracte doeken viert de achtenvijftigjarige Willy Van Eeckhout zijn autonomie als vorm- en kleurgever. Dat resulteert in een overrompelende dynamiek, een lyrische atmosfeer en muzikaal aandoende composities. Om het met de bevlogen woorden van Rob Goswin te zeggen:
'Nog altijd slingeren zich op zijn doeken vigoureus en onnoemelijk warm van vorm de segmenten van vibrerend leven naar boven'.
Van Eeckhouts schildersleven, dat sedert jaren het onderwijs in beeldende kunst aan anderen overliet om zich geheel aan de kunst te wijden, ontdekte gaandeweg de rijkdommen van een intiemer, brozer maar tenminste even lyrisch werk op papier.
Door zijn contacten met schrijvers en dichters kreeg de schilder ook smaak in een overschepping.
De letterlijke betekenis van het woord - te vol scheppen zodat de vloeistof over de rand valt - wijst hier alleen op de, op zich onbetekenende omstandigheid, dat Van Eeckhout zijn verf op een betekende drager (schrift of gedrukte tekst) aanbrengt, waardoor de verf uiteraard de leesbaarheid van de drager aantast.
De veel interessantere figuurlijke betekenis maakt duidelijk dat de schilder de drager, met diens eerste schepping van zin, over-schept met een beeldende schepping van vorm en kleur.
Omdat de leesbare zin van de drager door Van Eeckhouts picturale ingreep gedeeltelijk onleesbaar wordt, suggereerde ondergetekende - die naast Willem M. Roggeman en Rob Goswin herhaaldelijk met de schilder samenwerkt - de term palimpsest voor dit fascinerende werk.
Zoals dure perkamentrollen in de Oudheid opnieuw beschreven worden en dus boven- of overschrijvingen te zien geven, gebruikt Van Eeckhout juridische, epistolaire of poëtische documenten opnieuw om er beeldende kunst van te maken. De dubbelzinnigheid van het resultaat kan soms letterlijk leiden tot een boven of overzin die zich ent op de vorige, om haar half of helemaal onleesbaar en dus onzinnig te maken.
Het is een heerlijk spel tussen de dode of levende schrijver, die zijn zin getorpeteerd ziet en de bevlogen schilder, die de nobelste pretenties ontmaskert en er met volstrekte eigen-zinnigheid kunst van maakt.
Frans Boenders